Rozdział XII

"  Oddałeś mi go.  "

Z zamyśleniem wpatrywał się w twarz męża. Ich małżeństwo coraz bardziej się komplikowało, układ który miał im ułatwić życie, rozsypał się nie pozostawiając im nawet nadziei na lepsze jutro. „Gdybym tylko wiedział jak przełamać tą pieczęć starożytnych. Na dodatek ten gwałt, gdybym tylko wcześniej o tym wiedział, cholera… wszyscy zostawiliśmy go samego, jedynie Kurama starał się go chronić.” Itachi odetchnął głęboko, powolnym ruchem wstał z zajmowanego przez siebie krzesła i powoli  wyszedł z sypialni męża w progu oglądając się na nieprzytomnego Naruto leżącego na łóżku. „Jestem twoim mężem, ochronię cię Naruto. Obiecuję.” Cicho zamknął drzwi po czym przywołał średniej wielkości, czarną pumę.

-Przekaż kapłance Mido, że za cztery dni przybędę do świątyni. Niech przygotuje jej północną część całkowicie do mojej dyspozycji. Ruszaj. –Rozkazał.

-Hai. –Zwierze ukłoniło się po czym znikło w obłoczkach białego dymu. Gdy tylko został sam sprawnie złożył potrzebne pieczęcie, a chwilę później stał już obok niego jego klon.

-Pilnuj Naruto. –Mruknął do sobowtóra po czym szybkim krokiem skierował się do drzwi, zabrał klucze z szafki po czym wyszedł z mieszkania.

                                                                                    ***

Bezmyślnie wpatrywał się w wskazówki zegara ściennego. Cała ta  sytuacja  po prostu go przerastała, co z tego ,że był Hokage skoro nie potrafił pomóc własnemu jedynakowi? Zachował się jak pieprzony egoista, jednak dostrzegł to dopiero gdy Naruto kazał mu się wynosić. Jednak co mógł innego zrobić? Pozwolić umrzeć Kushinie? Ale uratować  ją mógł jedynie przez poświęcenie własnego dziecka. Jak u licha miał wybrać pomiędzy dwojgiem  najbliższych mu osób? Gdyby tylko mógł on sam.. Gwałtownie drgnął słysząc dość natarczywe pukanie do drzwi.

-Proszę. –Westchnął zrezygnowany, nieważne jakie miał problemy zawsze pozostawał Hokage. Ku jego zdziwieniu do gabinetu wszedł dziedzic  Uchiha. Poderwał się z fotela.

-Itachi?! Co się…

-Musimy poważnie porozmawiać Yondaime-sama. – Itachi nie tracąc czasu na zbędne uprzejmości szybko zamknął drzwi, po czym zmierzył Namikaze stanowczym spojrzeniem. –Czy Jiraya-sama mówił ci o okolicznościach wypadku Naruto jedenaście lat temu? Wtedy gdy był nieprzytomny przez 2 miesiące. –Minato zmarszczył brwi zdezorientowany.

-Mówił ,że Naruto przeholował z chakrą Kuuramy. Nie rozumiem co  to ma wspóln…

-Kłamał. – Młody Uchiha  jednym słowem skutecznie uciszył blondyna. Widząc niezrozumienie na jego twarzy poczuł się nagle o dwadzieścia lat starszy. – Twój syn , Hokage-sama, został brutalnie zgwałcony przez nukenina z Kiri-Gakure, Kisame Hoshigaki’ego …

-O czym ty pieprzysz!? –Wybuchnął gwałtownie Minato uderzając pięścią w blat biurka. –Jiraya-sensei..

-Okłamał cię by chronić Naruto.

-Nie przerywaj mi do cholery! Jestem Hokage, gdyby Naruto został zgwałcony, wiedział bym o tym!!! Niem…

-ALE O TYM NIE WIEDZIAŁEŚ!!! –Ryknął doprowadzony do granicy wytrzymałości Itachi. – Tsunade- sama i Jiraya-sama zatuszowali wszystkie ślady!

-Nawet jeśli!! Widział bym że coś się stało po zachowaniu Naruto!!!! To mój syn!!!

-Naruto nic o tym nie wie. –Jedna z niewielu tam w umyśle Namikaze pękła z suchym trzaskiem, podobnie jak burko kage.

- SŁYSZYSZ SAM SIEBIE, DO CHOLERY?! JAK NIBY NARUTO MIAŁ BY O TYM NIE WIEDZIEĆ?!!  PRZYCHODZISZ TU I PIEPRZYSZ OD RZECZY!!! NIE WIEM KTO CI NAOPOWIADAŁ TAKICH BZDUR, ALE NALEŻYSZ DO ANBU I NIE POWINIENEŚ GA……

-KURAMA!!!! –Minato zamarł na chwilę, wpatrując się w Itachiego bezmyślnie. Jak za dotknięciem magicznej różdżki cała jego furia znikła.

-Co?

-Kurama mi o tym powiedział. Zaraz po tym ja wyszliście, Naruto zemdlał. Później ocknął się tyle, że już jako Kurama. Twój syn nic nie wie o gwałcie bo Kyuubi  wyciął mu tamten dzień z pamięci. Chciał go chronić przed życiem z dodatkowym ciężarem. Jiraya  zgodził się mu pomóc w ukryciu prawdy. Tyle że obaj nie pomyśleli o tym, że ciało Naruto nadal będzie o tym pamiętało. Dlatego tak zareagował na  tą wiadomość. Bał się, choć sam nie wiedział czego.- Itachi z przymrużonymi oczyma wpatrywał się w ścianę za Yondaime.  Minato przez kilka sekund wpatrywał się w niego niedowierzająco, jednak po chwili wyprostował się i zmierzył Itachiego lodowatym spojrzeniem.

-Dlaczego mi to mówisz? –Znów był kage, rola spanikowanego ojca nie była przeznaczona dla niego.

-Muszę zabrać Naruto do świątyni Księżyca. –Itachi odwzajemnił spojrzenie teścia.

-Po co? – Krótkie  pytanie Yondaime sprawiło, że Uchiha parsknął z jawną kpiną.

-Chyba, żeby ratować twoją szanowną małżonkę, nieprawdaż Hokage-sama? Przecież o to chodzi w tej maszkaradzie. Potrzebuję jedynie twojej zgody na opuszczenie wioski razem z Naruto. Reszta to już  nie twoja sprawa.

-To mój s..

-Nie, Hokage-sama. To MÓJ mąż. Oddałeś mi go. Teraz, już nie masz prawa się wtrącać. Dasz mi pozwolenie czy mam odejść z wioski razem z Naruto? –Minato zazgrzytał zębami, gromiąc Uchihę spojrzeniem. Był na przegranej pozycji.

-Na ile?

-Ojciec twierdził, że mamy około miesiąca na spełnienie warunków pieczęci. Wcześniej nie wrócimy.

-Idźcie, ale jeżeli go skrzywdzisz… Znajdę cię.

-Jak na razie jedyną osoba przez którą Naruto cierpi, jesteś ty Hokage-sama. Sayonara. –Itachi ukłonił się po czym zniknął z białych obłoczkach dymu.

-Cholera.

                                                                                  ***

-Naruto.  Wiem, że nie śpisz. –Drgnął słysząc cichy głos Itachiego. Nie chciał opuszczać schronienia jakim było cieplutkie łóżko z miękką pościelą, dlatego choć czuł obecność bruneta nie otwierał oczu. Nie chciał wracać do rzeczywistości, która brutalnie zwaliła go z nóg. O ironio, dosłownie. Jednak nie chcąc irytować Uchihy, powoli uchylił powieki. Lecz nawet  na niego nie  spojrzał, wbijając wzrok w blado żółty sufit. –Naruto, spójrz na mnie. –Jęknął wewnętrznie . Czując napływające mu do oczu łzy zacisną powieki by je zatrzymać, jednocześnie kuląc się pod kołdrą. Najpierw poczuł jak materac ugina się pod ciężarem drugiej osoby, a już  chwile później toną w ciepłych i gwarantujących bezpieczeństwo ramionach męża. Nie był w stanie dłużej powstrzymywać łez, wtulając się w Itachiego z całych sił, szlochał całkowicie odsłaniając uczucia. Był wdzięczny Itachiemu  za wsparcie i ciszę. Nie potrzebował, żadnych pustych słów „będzie dobrze” bo dobrze wiedział, że nie będzie. Pragnął czyjejś obecności i cichego zrozumienia. A Itachi jakby czytając mu w myślach, po prostu był. Czując się bezpiecznie, powoli się uspokajał nadal jednak nie odsuwając się od męża, który w tak krótkim czasie stał się dla niego jedną z najważniejszych osób. –Naruto, musimy odejść z wioski na jakiś czas. – Stanowczy głos bruneta przerwał błogą ciszę panującą w sypialni.

-Odejść?- Naruto lekko odsuną się od Itachiego by widzieć jego twarz. Brunet delikatnie odgarnął grzywkę męża, po czym kiwnął głową. Blondyn który wcześniej zaprotestował by na takie spoufalanie się z nim, nawet nie zareagował nadal wpatrując się w Uchihę pytająco.

-Musimy wypełnić warunki pieczęci, ale nikt nie ma prawa nas kontrolować. Odizolujemy się od naszych rodzin, od nacisków z ich strony. – Mruknął, wtulając twarz w złociste kosmyki i powoli wdychając ich lekko miętowy zapach.

-Daleko?

-Do Kraju Nieba. Słyszałeś kiedyś o świątyni srebrnego Księżyca?

-Nie bardzo. – opowiedział Naruto, przeszukując zakamarki pamięci. - Kleisz się do mnie, Uchiha. – Zauważył po chwili jednak samemu nie puszczając bluzy Itachiego. Ten jedynie uśmiechnął się mocniej wtulając twarz w blond kosmyki.

-Przeżyjesz to jakoś.

                                                                          ***

Ohayo mina !! Wena dziś do mnie wstąpiła, a skoro dziś taki ważny dzień pomyślałam, że zrobię wam prezent ^^ (Na razie nie zauważyłam tu osobników płci męskiej, dlatego jakby co to z góry przepraszam) Wszystkiego najlepszego z okazji dnia Kobiet , kochane ^^.

Eterna:  Zawsze widziałam Itachiego w postaci takiego silnego ,ale milusiego miśka, dlatego twoje przypuszczenia jak najbardziej się sprawdzą ;p.  Co do zemdlenia to starałam się dzisiaj jeszcze bardziej uwiarygodnić strach Naruto, ale mam wrażenie, że jedynie bardziej naplątałam ^^”.

MyFairy2 : Oj będą będą ( zboczony uśmieszek) , moja wyobraźnia jest pełna tajemnic dlatego sposób w jaki Itachi pomoże blondynowi może cię trochę zdziwić ;P. Spróbuję ugasić to pragnienie ;).

Mada: Wedle życzenia wstawiam kontynuację ^^, szczerze cię wspieram w użalaniu się nad Naruto, bo jakoś ostatnio lubię się nad nim znęcać XD, to dopiero początek…

Marii: Dzisiaj końcówka rozluźniająca ;P, iskry będą jedynie ich rodzaj zależy od chwili w której się pojawią. Fizyczne będą już niebawem, ale na głębsze uczucia (głównie Naruto) trzeba będzie jeszcze trochę poczekać .



 

Z całego serducha dziękuję za komentarze , i jeszcze raz WSZYSTKIEGO NAJ NAJ NAJLEPSZEGO!!!!